Geschiedenis van de SBB

Oorsprong en creatie

De Belgian Benevolent Society werd in 1921 geboren in de hoofden van een aantal mensen die zich bewust waren van de moeilijkheden die Belgische immigranten konden ondervinden bij hun aankomst in Canada.In de nasleep van de Eerste Wereldoorlog konden immigranten, ongeacht hun nationaliteit, niet rekenen op een sociaal vangnet dat vergelijkbaar is met het huidige. 

Vaak moest de persoon in nood zich wenden tot vrijwilligersorganisaties voor hulp.Hoewel het jaarlijkse contingent immigranten van Belgische origine niet erg groot was, benaderden velen van hen het consulaat van hun land van herkomst in de hoop dat het over de nodige middelen zou beschikken om landgenoten in nood te ondersteunen.Het is dan ook logisch dat het rond de Belgische consul in Montreal was dat een aantal Belgen de intentie uitsprak om zich te hergroeperen om de Belgian Benevolent Society op te richten. 

Het patent op de brieven van de oprichters van 24 juni 1921

  • J.De heer Corneille Van Rickstal, Consul van België in Montreal;
  • Gustave Francq, drukker;
  • H. Joseph Chaballe, kanselier van het Belgische Consulaat;
  • Léon Van Aken en Alfred Ducastel, handelsagenten;
  • François Baudelet, werknemer van de Canadese Stille Oceaan;
  • Emery De Boeck, koopman;
  • Herman de Burlet, bevrachter;
  • Pierre Demangeleer, pater jezuïet aan het St. Mary's College;
  • Heeft. François Fyen, directeur van École Polytechnique de Montréal;
  • J.F.L. Henry Laureys, directeur van de École des Hautes Études Commerciales;
  • Albert Gheysen, burgerlijk ingenieur.

Het Genootschap stond onder het erevoorzitterschap van de Minister van Buitenlandse Zaken van België en de Consul-Generaal van België in Ottawa. De eerste Raad van Bestuur bestond uit de heer Alfred Du Castel, Voorzitter; Léon Van Aken, secretaris; J.J. Goulet, adjunct-secretaris; H.J. Chaballe, penningmeester.

Beginjaren

Helaas is het onmogelijk om de activiteiten van het bedrijf tijdens deze eerste periode te traceren, omdat er geen documenten of archieven bewaard zijn gebleven.Slechts een paar stukjes informatie hebben ons bereikt.Het lijkt er dus op dat het Genootschap al in 1922 moeite had om aan het grote aantal verzoeken van werklozen te voldoen. 

Tussen juni en december 1922 bedroegen de uitgaven $ 523,53, terwijl contant geld slechts $ 49,86 was!

De Raad heeft onmiddellijk op deze situatie gereageerd door maatregelen aan te nemen om de middelen te verhogen.In het Ritz-Carlton in Montreal werd een liefdadigheidsbal georganiseerd, evenals een openbare inzameling (een initiatief dat de Belgian Tag Day tijdens de oorlog verlengde).Het bal werd een jaarlijkse activiteit die deel ging uitmaken van de kalender van socialites van de Belgische gemeenschap.We hadden graag willen weten hoe het Genootschap reageerde tijdens de Grote Depressie. Het ontbreken van documenten dwingt ons te zwijgen en te verwijzen naar het einde van deze periode.

Vereniging België-Canada

In 1936, op instigatie van Louis Empain, besloot de Belgium-Canada Association haar activiteiten in Montreal in te zetten.Hoewel haar primaire ambitie gericht was op de economische sector, bracht deze vereniging al snel de Belgische Welwillende Vereniging onder haar vleugels samen.Het rekende op de financiële steun van zijn promotor om een tweede wind te vinden.  

De overdracht vond plaats en vanaf 1937 werden de activiteiten van de SBB uitgevoerd door de Welwillende Kring van de Vereniging België-Canada.Deze verandering was slechts een verandering van label, aangezien het de leden van de Raad van Bestuur van de SBB waren die deze Cirkel leidden.

Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog richtte de Kring een Damescommissie op.De toekomst heeft de relevantie van dit besluit aangetoond. 

Een garderobe die verantwoordelijk was voor het uitdelen van kleding aan de behoeftigen werd toegevoegd aan de financiële verlichting.Duizenden kledingstukken werden gesorteerd, verpakt en uitgedeeld door vrijwilligers, waaronder de inzet van Kittel, Fyen en Lecart. 

Het lijkt erop dat deze actie werd gecombineerd met die van het Rode Kruis.

Het einde van de Cirkel en vernieuwing

Begin 1948 werd de Cirkel opgeheven.Op 20 oktober van datzelfde jaar werd het charter van de Belgische Welwillende Vereniging in ere hersteld.De jaren tot 1970 lijken een periode van stagnatie te worden.

Gelukkig werd deze situatie rechtgezet dankzij het initiatief van het Belgische consulaat in Montreal en de activiteit van drie voorzitters: Hubert Van Gijseghem, Pierre Bataille en André Vermeirre.De rol van opeenvolgende raden en actieve leden moet hier worden benadrukt. 

Deze nieuwe impuls gaf aanleiding tot activiteiten die aangepast waren aan de transformatie van de sociaal-economische context aan het einde van de eeuw.Er was nieuwe aandacht voor ouderen en studenten.

Bijvoorbeeld het fiscale jaar 1991-1992

Dat jaar verdeelde de Society ongeveer $ 16.000, als volgt verdeeld. 

  • Vijfduizend dollar aan individuele hulp. 
  • Vijfduizend dollar universitaire beurzen. 
  • Tweehonderd 65-plussers woonden een gratis kerstdiner bij. 
  • Tachtig Belgen ouder dan 80 jaar kregen ter gelegenheid van Kerstmis een huisbezoek en een geschenk. 

In termen van middelen werden de financiën van de Corporation gevoed door rente op zijn kapitaal en het jaarlijkse liefdadigheidsdiner in de Mount Stephen Club.We konden ook rekenen op de belangen van het Biermans Fonds. Op het moment van zijn dood had deze filantroop, bekend bij de Belgen, 25.000 dollar geschonken, beheerd door een trust.

In 1996 werd Pierre Renaut voorzitter en werd opgevolgd door Marc Baje.Drie jaar later was het de beurt aan Nicole Conrath om samen met haar man, de trouwe secretaresse, de Belgian Benevolent Society te leiden. Op 25 maart 2010 volgde Dr. Roger Ghys Nicole Arnould-Conrath op.In maart 2012 was het de beurt aan de heer Louis Daubois om het voorzitterschap op zich te nemen. In maart 2015 keerde Dr. Roger Ghys terug naar het voorzitterschap van de SBB.

Lente: André Vermeirre (november 2011)

De heer Vermeirre is geboren in België en doceert geschiedenis aan het CEGEP en de Université de Montréal.Hij heeft een masterdiploma in geschiedenis en een Ph.D. in de middeleeuwse wetenschappen.De heer Vermeirre heeft verschillende boeken geschreven, waaronder: Hubert Biermans en L'immigration des belges au Québec uitgegeven door Les éditions du Septentrion.